«وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا ...» صبر بر ابتلا از شروط رسیدن به جامعه الگو و تراز

1404-04-09

در مسیر تبدیل شدن به «امت شاهد» و الگوی بشریت، صبر بر ابتلا شرطی ضروری است؛ همچنان که در جنگ اُحد، با شهادت مظلومانه شخصیت‌هایی چون حضرت حمزه(ع)، جامعه ایمانی اسلام داغی سنگین دید، اما خداوند این ابتلائات را مقدمه‌ای برای نمایان شدن ایمان خالص و شکل‌گیری امتی الگو قرار داد.

به نقل از  پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، آیت‌الله محسن اراکی، در بخشی از دومین جلسه از «سلسله جلسات تبیین و تحلیل تطبیقی شرایط کنونی منطقه و جهان، به سنت‌های اجتماعی الهی در قرآن کریم»، به راهی را که امت مومن برای رسیدن به یک امت طراز و الگو بپیماید را مطرح کرد که در ادامه آن اشاره می شود.

امت شاهد یعنی امت طراز و الگو. برای رسیدن یک امت به مقام الگو، یک شرط لازم است و آن صبر بر ابتلا است که در این آیه به آن اشاره شده است: «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»(۱۳۹آل عمران).

این آیه در جنگ احد نازل شد که صدمه بزرگی به مسلمین و مومنین وارد شد. شخصیتی مثل حضرت حمزه به شهادت رسید؛ حضرت حمزه آنچنان استوانه‌ای برای رسول اکرم(ص) که همه مسلمین را دل‌گرم می‌کرد. آیه‌ی «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ»(۲۳احزاب) در حق حمزه و جعفرطیار و امیرالمومنین است.

مسلمانان در جنگ احد بیش از ۷۰ شهید دادند. اما از میان آنها شهادت حضرت حمزه خیلی بر رسول اکرم گران تمام شد؛ تا جایی که وقتی حضرت برگشت مدینه در خانه‌های شهدا سوگواری و گریه بود. حضرت از در خانه حمزه رد شدند و دیدند خانه ساکت است. در اینجا آن جمله معروف را فرمودند که: «کسی نیست که بر حمزه گریه کند.» آن وقت حضرت زهرا مجلس سوگواری برای حضرت حمزه گرفت. منظور نشان دهنده داغ سختی است که بر دل پیامبر نشست.

ما وقتی از شهدای جان بر کف حضرت، مانند حضرت حمزه صحبت می‌کنیم، به یاد شهدای حمله رژیم صهیونیستی می‌افتیم که حمزه‌های مقام معظم رهبری بودند؛ شهید سلامی، شهید باقری، شهید رشید، شهید حاجی‌زاده و… . حضرت حمزه و مؤمنینی که در جنگ احد به شهادت رسیدند، مؤمنین خالص و پایدار نسبت به حضرت رسول بودند؛ فذا شهادت در احد خیلی خسارت بزرگی بود؛ بخش عظیمی از جامعه مسلمین کیفا و کما به شهادت رسیدند؛ «إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ»(۱۴۰آل‌عمران). اگر زخمی بر شما وارد شده، شما هم بر دشمن زخم‌ها وارد کرده‌اید! بدانید که قدرت در روزگار همیشه این‌چنین نیست که پیروزی از آن شما باشد! گاهی دست برتر از آن دشمن است و ضربه سختی می‌زند؛ اما سرانجام ورق به نفع شما برمی‌گردد و دست به دست می‌گردد.

دشمن ضربه‌های سنگینی به شما وارد خواهد کرد؛ اما این را بدانید که شما هم ضربه‌های سنگینی به دشمن وارد می‌کنید. سرانجام دست برتر از آن شما خواهد بود؛ چرا چنین می‌کنی که دست به دست  قدرت را بگردانی؟ وقتی بنا است پیروزی از آن شما باشد؛ باید آن‌هایی پیروز شوند که مؤمن خالص هستند؛ ما برای اینکه یک امت مؤمن خالص به وجود بیاید و ناخالصی‌ها به تدریج از این پیکره امت کم بشود، باید این کار را انجام دهیم تا خداوند مومنان حقیقی را برای همگان معلوم کند و بر همگان بشناساند که مومنان و کسانی که تا آخر کار پای ما می‌ایستند چه کسانی هستند. «وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ» تا شما به امت شاهد تبدیل بشید. شهید به معنی یقتل فی سبیل الله نیست! اما اینجا شاهد یعنی امت طراز و الگو؛ امتی که ارزش‌های کتاب در این امت جلوه می‌کند.

دیدگاه‌ها (0)


لینک‌های مفید

ارتباط با ما